Φεγγαρόβραδα με γλέντια και μουσικές κάτω από την Ακρόπολη

http://mikros-romios.gr/2520/feggarovrada/

Φεγγαρόβραδα με γλέντια και μουσικές κάτω από την Ακρόπολη

Τμήμα από ακουαρέλα του Ηλία Κουμετάκη με τίτλο «Η παλιά ταβέρνα», 1940

Γράφει ο Eλευθέριος Γ. Σκιαδάς

Προπολεμικά, το πιο πολυθόρυβο κομμάτι από τις συνοικίες που περιβάλλουν ολόγυρα την Ακρόπολη ήταν του Μακρυγιάννη και η λεωφόρος Ακροπόλεως μέχρι το Θησείο. «Ήταν η “ηχητική” ζωή των Αθηνών», γραμμόφωνα, μεγάφωνα, λατέρνες, σαντούρια, ρομβίες, κιθάρες, βιολιά, μαντολίνα αντιλαλούσαν από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης μέχρι τον λόφο του Φιλοπάππου έως τα ξημερώματα! Πότε με φεγγαροβραδιές και πότε με αστροφεγγιές, με δροσιές και με ανυπόφορες ζέστες, όλα τα είδη μουσικής επιστρατεύονταν για να τέρψουν τους θαμώνες. Στου Μακρυγιάννη, βέβαια, τα κέντρα δεν ήταν πολλά. Τα «Παναθήναια» του Σπίγγου, η «Ελλάς» του Στεφανάτου, η «Λευκάς» του Καρύδη και το γνωστό σε όλη την Αθήνα κέντρο του Ανδρίτσου διατηρούσαν αμετάβλητο τον παλαιό τους χαρακτήρα και συντελούσαν στην «γκαγκαρέικη» εικόνα της συνοικίας. Κυριαρχούσαν οι… πατροπαράδοτες συνήθειες· το καφεδάκι, η γκαζόζα και το λουκουμάκι. Πιο πάνω όμως, στην πλατεία Ακροπόλεως, μοιραία η καλοκαιρινή κίνηση είχε εντονότερο χαρακτήρα. Εξάλλου, εκεί τα διάφορα καταστήματα θεωρούνταν «εξοχικά»: ο «Παρθενών» του Παπανδρέου, τα «Προπύλαια» του Ιωνά, το «Ερέχθειον» των Βρυχέα και Σταυριανού, ο «Βρούτος» της Άννας Βρυχέα και ο «Φιλόσοφος Σωκράτης» του Β. Γωγούση. Μια… πανδαισία ονομάτων του ευκλεούς παρελθόντος! Στις περιπτώσεις αυτές υπήρχε μια ιδιαιτερότητα: Το πρωί οι επισκέπτες δεν ήταν απαιτητικοί. Σερβιρίζονταν με κάτι δροσιστικό, έβγαζαν αναμνηστικές φωτογραφίες σε έναν από τους δύο υπαίθριους φωτογράφους που έστεκαν πάντα στην πλατεία, τον Ιωάννη Δαλόγλου και τον Κώστα Ξανθομαλλίδη, και έφευγαν προς τα αρχαία ή προς το σπίτι τους. Άλλος όμως ήταν ο απογευματινός και βραδινός κόσμος. Ερχόταν για να διασκεδάσει, να… ξεσκάσει. Καταλάμβανε λοιπόν όλα τα τραπεζάκια των καταστημάτων, παρατείνοντας τη διαμονή του έως τα μεσάνυχτα ή ―τις ζεστές νύχτες― και πολύ αργότερα.