Ο αριθμός «14» για την αναγγελία της ώρας μέσω τηλεφώνου
Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Η αυτόματη αναγγελία της ώρας μέσω του
τηλεφώνου, πάντα βεβαίως με την ανάλογη χρέωση, λίγοι γνωρίζουν πως
εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις 17 Ιανουαρίου 1937, ημέρα που άρχισε και
η ισχύς του νέου τηλεφωνικού καταλόγου της Ανωνύμου Ελληνικής
Τηλεφωνικής Εταιρείας (ΑΕΤΕ), προγόνου του ΟΤΕ των ημερών μας. Μέχρι
τότε οι συνδρομητές καλούσαν την τηλεφωνήτρια και τη ρωτούσαν τι ώρα
είναι, εκείνη δε απαντούσε με όλη την ευγένειά της. Από τότε όμως όσοι
καλούσαν τον αριθμό 14 -μετέπειτα 141 και σήμερα 14844- άκουγαν την
ευδιάκριτη γυναικεία φωνή που είχε αποτυπωθεί σε ηχητική ταινία να τους
αναγγέλλει την ώρα. Και όπως διαφήμιζε η εταιρεία, εγκαινίαζε το σύστημα
«κατά το υπόδειγμα πλείστων ευρωπαϊκών και αμερικανικών μεγαλουπόλεων»!
Έτσι,
έφευγαν και οι τελευταίες πλέον τηλεφωνήτριες, αφού οι περισσότερες
είχαν αποχωρήσει αρκετά χρόνια νωρίτερα. Από τον Αύγουστο 1931 είχε
εγκατασταθεί στο «κτίριον των τηλεφώνων» -όπως αποκαλούσε ο κόσμος το
κτίριο της οδού Σταδίου, στην άκρη του Κήπου της Παλαιάς Βουλής- ο
πρώτος κεντρικός αυτόματος διανομέας των κλήσεων. Μέσω αυτού μπορούσαν
να εξυπηρετηθούν δέκα χιλιάδες συνδρομητές, σε μια εποχή που το σύνολο
των συνδρομητών Αθηνών και Πειραιώς δεν ξεπερνούσε τις έξι χιλιάδες. Όλα
φάνταζαν στα μάτια του κόσμου λαμπερά. Από την εξωτερική εμφάνιση του
κτιρίου, το οποίο πληρούσε όλους τους κανόνες αισθητικής και προόδου της
εποχής του, μέχρι το εσωτερικό του με ευρυχωρία που σπάνιζε ακόμη στα
κτίρια δημόσιας χρήσης.
Από τότε οι κάτοχοι τηλεφωνικών συσκευών άφηναν πίσω τους το παλαιό καβουρντιστήρι που γύριζαν χιλιάδες φορές μάταια και αποκτούσαν «έναν κύκλον περιστρεφόμενον και δεικνύοντα αριθμούς». Το καντράν του τηλεφώνου ήταν πλέον μια πραγματικότητα, όπως και οι «αυτόματες» κλήσεις, οι οποίες έφεραν μαζί τους την ευκολία αλλά και πολλά βάσανα.
Έτσι,
έφευγαν και οι τελευταίες πλέον τηλεφωνήτριες, αφού οι περισσότερες
είχαν αποχωρήσει αρκετά χρόνια νωρίτερα. Από τον Αύγουστο 1931 είχε
εγκατασταθεί στο «κτίριον των τηλεφώνων» -όπως αποκαλούσε ο κόσμος το
κτίριο της οδού Σταδίου, στην άκρη του Κήπου της Παλαιάς Βουλής- ο
πρώτος κεντρικός αυτόματος διανομέας των κλήσεων. Μέσω αυτού μπορούσαν
να εξυπηρετηθούν δέκα χιλιάδες συνδρομητές, σε μια εποχή που το σύνολο
των συνδρομητών Αθηνών και Πειραιώς δεν ξεπερνούσε τις έξι χιλιάδες. Όλα
φάνταζαν στα μάτια του κόσμου λαμπερά. Από την εξωτερική εμφάνιση του
κτιρίου, το οποίο πληρούσε όλους τους κανόνες αισθητικής και προόδου της
εποχής του, μέχρι το εσωτερικό του με ευρυχωρία που σπάνιζε ακόμη στα
κτίρια δημόσιας χρήσης.Από τότε οι κάτοχοι τηλεφωνικών συσκευών άφηναν πίσω τους το παλαιό καβουρντιστήρι που γύριζαν χιλιάδες φορές μάταια και αποκτούσαν «έναν κύκλον περιστρεφόμενον και δεικνύοντα αριθμούς». Το καντράν του τηλεφώνου ήταν πλέον μια πραγματικότητα, όπως και οι «αυτόματες» κλήσεις, οι οποίες έφεραν μαζί τους την ευκολία αλλά και πολλά βάσανα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου